Schrijven
Ik schrijf graag. Over dingen die er wel of niet toe doen. Want het doet er immers maar weinig toe of het ertoe doet. Het is vooral de wijze van presentatie die het ding zijn waarde geeft.
U begrijpt: ik hou van taal. En ik deel mijn poëzie graag op papier of op locatie. Kan ik meedenken over een poëtische tekst of voordracht?
Samen met de Waterlanders
WAAROM POËZIE?
Om het leven
te kunnen leiden. Om geen vastomlijnd
antwoord te hoeven geven op de vraag
hoe het moet en of het ertoe doet
of je je zakken leegt
in de prullenbak van de planeet
omdat je je afvraagt: doe ik het goed?
Om het lood uit je schoenen te schudden
en er veertjes in te schuiven
zonder dat je het merkt, om
de hele boel iets lichter te laten lijken.
Om te kijken
naar je medemens, een plein te zijn
vol mensen die iets willen.
De universele verschillen
in kaart te brengen als een handleiding.
als de schroeven bij het bed,
om te zeggen: eerst stap 1
zoals bij iedereen.
Om te herdefiniëren
hoe geluk werkt,
of verlangen: steeds weer anders
welt het blozen naar je wangen
Omdat zoiets weer zal vergaan
maar achter wimpers van de woorden
altijd een beetje blijft bestaan.
© Ivanka de Ruijter
BIJ DE MAGNOLIA
Dat in elke vingertop een knop
van leven zit verzin je niet, je
wijst je eigen vingers ieder jaar
naar haar en je verwondert je.
Want hoe kan iets dat jaren oud
is zo springlevend zijn, zo vol in bloei
dat je vanzelf weer zin krijgt
in het kussen onder bladeren
Alleen al daarom ga je regelmatig
kijken hoe ze in andere seizoenen
ademt, stil, je bestudeert hoe ze
dat doet: iets sparen, iets bewaren.
Zo is haar levensloop, ze wacht
zonder kaleidoscoop tot alles plots
ontspringt in veelvoud, koestert dat
en weet wanneer ze los moet laten.
© Ivanka de Ruijter
© Sven Menschel
_jfif.jpg)
Stadsdichter van Wageningen
Van 2018 tot 2021 was ik stadsdichter van Wageningen. En een stadsdichter mag alles. Schrijven over de Bevrijding of over de magnolia, in opdracht of uit eigen initiatief. Met veel plezier liet ik het kleine rijmen op het grote. In 2021 kwam de geïllustreerde verzamelbundel Omnibus uit, verkrijgbaar bij Boekhandel Kniphorst.
​
De ode aan de stad Voor Wageningen won in 2018 de Nationale Stadgedichtenwedstrijd.
© Sven Menschel
Samen met de Waterlanders
In samenwerking met kunstenaarscollectief de Waterlanders betreden mijn teksten en ik de wereld van het locatietheater.
Ik schreef o.a. voor de Buurtsafari in Noordwest, maar ook voor 'Ruïnes van de toekomst', dat zich afspeelde in het Waterloopbos in Marknesse.
BERICHT LANGS DE DIJK
Stop niet met lezen. Stop niet met lopen.
Vergeet van niets moois hoe het eigenlijk moet.
Kijk goed, soms moet je visualiseren om
iets moois niet te verleren: stel je voor dat je
nu schaatst, hoe je je vol vertrouwen in een
vallen stort, zodat de zwaartekracht je
voortgang wordt. De wind suist langs je lijf,
de vorst rijpt aan het prikkeldraad.
Schoonheid bestaat. Ze wordt soms hooguit
uitgesteld door regels of natuurgeweld,
is soms een goed verborgen schat, zoals voor
wie de aanpak van genegenheid vergat.
Kijk naar de dijk: zo omhels je de stad.
© Ivanka de Ruijter
​
Ik zocht een huis. Ramen
om de werkelijkheid, deuren
naar een andere tijd, stenen
als de wetenschap en ook
een eindeloze trap
naar de volwassenheid.
Ik vond een huis, een huis
van papier. Ideeën die
op tafel lagen, kapstokken
voor al mijn vragen, spiegels
als getuigenis van hoe
herkenbaar alles is, en planken
die een antwoord dragen.
Naar dit huis keer ik terug
wanneer ik verdwaal. Geknipt
uit papier met een doorgaand
verhaal en een prachtig
patroon, is dit huis van papier
daar waar ik soms woon.
​
© Ivanka de Ruijter